اثر تعاملی تمرین مقاومتی و مکمل کراتین بر قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازوی دانشجویان دختر

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر استفادۀ همزمان کراتین و تمرینات مقاومتی بر قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازوی دانشجویان دختر تربیت بدنی در نیمسال آخر است. بدین منظور 30 دانشجو به طور تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه ده نفره ( تجربی 1 سن: 4/1 ±8/19سال، وزن: 4/4  ±9/53کیلوگرم، قد: 4/4±162 سانتی متر، تجربی 2 سن: 3/1 ±6/19سال ، وزن: 5/7 ±2/51کیلوگرم، قد: 2/5   ±8/162 سانتی متر و کنترل سن:0/1 ±8/19سال، وزن: 9/3  ±59کیلوگرم، قد: 9/4 ±162 سانتی متر) تقسیم شدند. از سه گروه پیش آزمون و بعد از شش هفته، پس آزمون در زمینۀ برآورد قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازو با استفاده از دینامومتر به عمل آمد. گروه های تجربی 1 و 2 در برنامۀ تمرینی مقاومتی شش هفته ای مک کوئین شرکت کردند. در طول این مدت گروه تجربی 1 از مکمل کراتین و گروه تجربی 2 از دارونما استفاده کردند. گروه کنترل در هیچ مداخلۀ تمرینی شرکت نکرده و از هیچ گونه مکمل و دارونمایی نیز استفاده نکردند. برای تجزیه وتحلیل داده های درون گروهی از آزمون تی وابسته و بین گروه ها آزمون های تحلیل واریانس یکطرفه (one way anova) و در محیط نرم افزار spss   نسخۀ هجده استفاده شد.  نتایج تحقیق نشان داد، در گروه تجربی 1 پس از شش هفته استفادۀ همزمان مکمل کراتین و انجام تمرینات مقاومتی، قدرت فلکشن عضلۀ دوسر بازو به صورت معناداری افزایش یافت (004/0=  p). در گروه تجربی2 (دارونما) هیچ گونه اختلاف معناداری در میزان قدرت اندام مشاهده نشد) 242/0= .(p در گروه کنترل قدرت به صورت معناداری کاهش یافت (001/0p= ). بنابراین می توان نتیجه گرفت استفادۀ همزمان از تمرینات مقاومتی و مکمل کراتین به منظور افزایش قدرت، به ویژه برای اجرای بهتر رویدادهای ورزشی می تواند سودمند باشد.